Superrally 2017 - Tsjechië

7/8 juni: Heimborn - 's-Heerenberg

Dag 12/13:

Vandaag een lekker dagje bijkomen, uitrusten, niets doen, whatever. Heerlijk uitgeslapen tot.. nou ja later dan 7 uur in ieder geval. Na even wat opgefrist te zijn en wat kleren aan mijn lijf gehangen raps naar beneden, koffie! Nadat dit eerste en belangrijkste vocht is aangevuld sluit ik aan bij het ontbijtbuffet en pak wat lekkere broodjes, beleg, fruit en een yoghurtje, gewoon weer super geregeld allemaal.

Dan begint de hele dag een beetje kletsen, dom lullen, boekje lezen en ineens merk je dat je toch best moe bent van alles de afgelopen weken en dat effe time out wel fijn is. Helaas werkte het weer niet zo mee om nog even een dagje in de buurt te toeren, maar de regen vanachter het glas bekijken bevalt me ook wel als het toch niet anders is. Sjors en Hans gaan nog even vissen bekijken en ook de accus worden weer verwisseld en de lege accu wordt aan de lader gezet, maar ik sta vandaag in standje, ik-zet-geen-meter-meer-dan-nodig en dat ging ook best.

Die avond weer heerlijk gegeten en nog lekkerder geborreld, genoten van mannekoor Karrespoor die aan het oefenen waren in de naastgelegen zaal, terwijl wij ondertussen aan het pijltje gooien waren. Het was goed zo, lekker op tijd gaan slapen (geloof ik) om morgen het laatste stukje fit te rijden.

De volgende morgen vertrokken we na ons ontbijt weer bepakt en bezakt richting huis, vandaag hoefde ik maar een stukje en kende ik tenminste de weg. Ik moest weer voor rijden, blijkbaar leverde dat minder ergernis op en ben ik toch niet zo goed in volgzaam zijn. De tanken worden gevuld en na een halfuurtje tuffen we de snelweg op, dit stuk heb ik nog nooit voor gereden omdat ik meestal via de 45 terug rij of eerst volg tot voorbij Keulen om dan via Venlo binnendoor te rijden, maar eigenlijk was het peanuts. Alleen met al die baustellen niet zo leuk rijden. Het was zomaar eens droog vandaag, bijna niet meer gewend. Ik zat weer in mijn sas te zingen onder mijn helm zodat er zeker niemand last van heeft. We reden langs Oberhausen en bij Hunxe werd nog een laatste stop ingelast, tenslotte moest Hans en Sjors nog iets verder dan ik. Als je dan bij het afrekenen ineens ome Appie achter je hebt staan, dan weet je dat je bijna thuis bent. Het laatste stukje vloog ik naar huis, als ik op weg ben naar huis dan moet het ook zo snel mogelijk ineens. Thuis werd ik verwelkomt door Jesse en die hielp zijn oude weerloze moedertje even met alle zooi naar boven te sjouwen. Even een dagje rust voor ik doorging naar HDC Twente.