Superrally 2017 - Tsjechië

6 juni: Scharfenberg - Heimborn

Dag 11:

Na een onrustige nacht met veel gesnurk werden we geen van allen fit wakker, maar een waterig zonnetje deed zijn best om ons iets vriendelijker te stemmen. De bestelde broodjes werden gehaald, en nadat ik weer frisgewassen terugkwam uit de ultra schone sanitaire ruimte kon ik zo aanvallen mčt een bak koffie erbij! De spullen werden weer ingepakt en de bedoeling was om een stuk richting Boele's Place te gaan, de voorspellingen waren die dag zo nat dat het regenpak gelijk maar aanging. Nadat we de sleutel ingeleverd hadden reden we richting de snelweg, inmiddels zijn de Pinksterdagen voorbij en dat is dan gelijk te merken aan de druktes op de weg. Binnendoor reden we lekker glooiend richting de “4”, de zon deed het op dit moment nog lekker en vlotjes reden we richting Chemnitz, Gera, Jena, Erfurt en alsmaar westelijker. Al vlotjes krijgen we de eerste file voor onze kiezen, maar dit ging vlotjes allemaal. Kort daarna kreeg Sjors problemen, die motor was ook nog niet aan de beurt geweest. Benzine al op en er moest getankt worden, of zoiets. We hadden pas 150 km sinds de vorige tankbeurt gereden, dus dat was niet zoals het hoorde, maar ik denk (en dat is complete vrouwenlogica) dat er gisteren met het leegrijden van de tank misschien wat vuil terecht is gekomen waar het niet hoort. Maar ik zie er wel voordelen van in, hoefden we tenminste geen 270 kilometer te rijden voor we even “mogen” tanken :-). Vlotjes reden we langs de donkere, dreigende wolken op naar het volgende tankstation, aten een broodje, dronken wat en sloten hier het mooie gedeelte van de dag af.

Het regenen begon, alles was opgespaard tot wij kwamen en de volle lading kreeg ik op mijn dak. Ik vloek eens even flink maar geloof dat het dat alleen maar erger maakte. Waar eerder de temperatuur zodanig was dat bij een kort droog stuk de boel weer lekker droog werd, was dat nu niet het geval. Als het aan mij ligt rij ik ook rustig door in plaats van “op hoop van zegen” te rijden als een kamikaze piloot. Tijdens de zoveelste bui stopt Hans en waar ik denk wat-is-er-nu-weer-kapot, ligt het nu aan mij dus. Of we nu toch een camping willen zoeken, want we rijden zo langzaam... Ik slik, baal dat ik geen idee heb waar we zitten en mijn zelfvertrouwen knakt weer een paar graadjes naar beneden. Ik wil gewoon zien waar ik rij en als dat dan langzaam is, dan is dat maar langzaam. Ondertussen waren we al de oude grens van oost naar west Duitsland overgegaan en langzaam kwam het mij bekender voor, nou ja op de borden dan, want ook hier was ik nog nooit geweest. Van de “4” reden we de “5” op, richting Giesen en net toen het weer begon te hozen reden we naar een restaurant, enigszins doornat werd er besloten om nu even de bui af te wachten en de maag te vullen. Ik vind het helemaal goed, vind er niets meer aan maar weet ook dat we er nu bijna zijn. Ik app Annemarie ondertussen of ze een bedje voor ons heeft, de schnitzels worden besteld en geleverd door een mevrouw die nog weet wat gastvrouwschap inhoudt, wat een heerlijk humorvol mensch. Ondertussen communiceren we met de afdeling Wenen, die heerlijk van de zon aan het genieten waren, deamned. Nadat we overvol zaten vertrokken we voor het laatste gedeelte die dag, al snel gebaarde Hans dat ik voor moest rijden, oeps, toch iets beter de landkaart moeten bekijken net. Bij Giesen had ik het idee dat ik de snelweg af reed en iets verder er weer op, maar de heren bleven mij volgen dus het zal wel goed zijn. Inmiddels rijden we op de, mijn welbekende, 45 richting Dortmund en net voor Siegen verlieten we de autobahn en slingerden we naar Boele's Place, langzaam word ik weer blij, bijna thuis en het was droog.

Bestemming bereikt, na met stip de rotste rijdag, wat krijg je daar een dorst van. Ruudje kwam naar ons toegesneld, ik zie ondertussen het antwoord op mijn app en weet dat we gelukkig geen tent hoeven op te zetten, we parkeren onze brommers in de garage en ik geef Sjors een kleine rondleiding omdat het voor hem de eerste keer hier was. Boven bleek ook Frans er te zijn en verder was iedereen weer naar huis of op doorreis. Ik kreeg een heerlijke 5 persoonskamer voor mijzelf en had er in no-time dan ook een gigantische bende van gemaakt. Even lekker douchen en verkwikt was ik alle narigheid van vandaag vergeten. Heerlijk ronddenderen op sokken (of Hans zijn klompen), teuten aan de bar, bijkletsen met Mariette, Annemarie en Ruud, lekker eten en drinken en het eens goed laat maken want morgen hoef ik niet te rijden. Ik weet niet hoe laat het was, maar er zijn heel wat “echt allerlaatste 43” doorheen gegaan.

Dag 10

De foto's

Dag 12