Superrally 2017 - Tsjechië

3 juni: Pasohlavky

Dag 8:

Vanmorgen werd ik weer eens wakker van de brandende zon en terwijl ik nog lekker wakker lig te soezen hoor ik alweer bekende stemmen, eruit dus, ik zal toch eens wat missen. Zodra ik mijn tent uit stap pleur ik bijna over een slapende man, niet meer dan een slaapzakje had hij aan (voor zover ik kon zien). Lag die man er nou vannacht ook, toch meer gedronken dan goed voor me was blijkbaar. Maar goed, ik ruik koffie in de maak en sleep mijn krukje mee naar Erik en Monique en schuif gezellig aan, nadat mijn blaas geleegd was. Onze tenten stonden strategisch op loopafstand van de douches en toiletten opgesteld, heel handig. We hadden allemaal een héndig boekje gekregen bij aankomst met allemaal info en daar zaten ook ontbijtbonnen in, dus ik in mijn villa de hele meuk weer overhoop halen om dat boekje te vinden, maar gelukt, zelfs het goede bonnetje en tevens het bonnetje waarmee ik die avond een Harley zou gaan winnen. De meesten hier hebben we al een dus het leek mij niet meer dan terecht. Maar eerst ontbijt! De ene helft van de groep was al aan het ontbijten, Erik en Monique zouden naar de presidents-meeting gaan die ochtend, maar we liepen gezamenlijk die kant op samen met Sjors en Kees. Met zijn drieën leverden we ons bonnetje in en vielen we aan op het ontbijt, Erik en Monique hadden nog wat tijd over, dus die kwamen ook nog even buikjes vullen. Nadat wij hun hadden uitgezwaaid was het shopping time, er was een soort van best wel uitgebreide markt met motormeuk en aanverwante artikelen, maar eerst een 't shirt van de Super Rally scoren en wat voor het thuisfront. Kees moest een pet hebben maar er mocht geen Harley Davidson opstaan, ter info, elk 't shirt wat hij aanheeft komt van een of andere Harley-spot waar hij ooit is geweest, prijkt minimaal één keer het Harley logo op en dan mag er op de pet niets staan... ik snap al niet al te veel van man-achtigen maar dit maakt het er niet duidelijker op, maar we gaan op zoek en vinden er wonderwel ook nog één die wel door de beugel kon, Kees blij, Sjors en ik ook. Toen waren Sjors zijn nieuwe pantoffels aan de beurt, zijn kisten waren ondertussen opgelost in het niets en op zijn gympies rijden is niet handig (of elke keer een rol Ductape aan spenderen), maar ook hier werd een oplossing gevonden, voor een habbekrats een paar passende motorlaarzen, Sjors blij, Kees en ik ook. Ondertussen was het al achterlijk heet, zelfs een stukje rijden is geen optie met dit weer. We wandelen, nou ja, slenteren is meer de juiste omschrijving, langs het meer. Mensen waren aan het zwemmen, waterskiën en wat al niet meer maar gelukkig kon er ook gedronken worden. Ik stond nog niet helemaal in de bier modus maar die koude cola was ook heerlijk en het ultieme genieten is toch ook eigenlijk wel op een terrasje zitten en mensen kijken.

Na een tijdje hesen wij onze luie lichamen maar eens uit de stoel en sjoksten verder, zuchtend in de hete zon, straaltjes liepen over de rug en hoe aantrekkelijk dat water er ook uit zag, met mijn open blaren op de hakken was ik toch bang op ontstekingen en liep ik er met een boogje omheen. Uiteindelijk kwamen we weer op bekend terrein en daar de rest onder de overkapping bij de douches, daar was het eigenlijk het best te doen vandaag. Toen onze magen aangaven dat het ontbijt te lang geleden was gingen we bij de achterburen een lekkere schnitzel naar binnen schuiven en er was weer een lekker bodempje gevormd voor de volgende ronde. Terwijl we op het “terras” zitten, waar gelijk ook iedereen even zijn mobiel kan opladen, hoor ik een bekende stem met een Brabantse tongval, ik draai mij om en zie (en hoor) Pascal daar ineens zitten. Wat doe jij nou hier? Ja, dat kan ik beter aan jou vragen? Tja, inderdaad, dat vraag ik mezelf ook wel af, wat doe ik hier eigenlijk? Maar wel leuk om oude vrienden zover van huis tegen te komen.

Ondertussen waren ook Erik en Monique er weer en werden we getrakteerd op een lading foto's (als ik ze al niet eerder die dag via de app had gezien) en mooie verhalen over hun dagje uit, het was ze gegund! Iets verderop was een pizzeria en daar zou airco zijn, maar toen we daar aankwamen bleek het meer ARKO te zijn, helaas. Gelukkig was daar een achtertuin met schaduw en daar was het aangenaam uit te houden, de biertjes konden weer komen, pizza's werden besteld en verdeeld en een verloving met de ringen bezegeld, in Tsjechië kan dat allemaal.

In de avond moesten er nog wat Chapter Badges voor op jasjes geregeld worden, weer een beetje eten en wachten op de loterij voor mijn nieuwe motor. Door de warmte had ik redelijk de knollen op maar het zou ook niet zo netjes zijn als ik mijn prijs niet gelijk in ontvangst kon nemen, dus toen dan uiteindelijk de trekking kwam door iemand die geloof ik belangrijk was binnen het Harley Davidson imperium, wilde ik vast de trap oplopen maar gaven die motor toch zomaar aan een of andere Fransoos!!! Nou ja, 'k heb toch geen handige man ;-) Niet lang na deze desillusie gingen Monique en ik naar onze tent, dronken en teuten nog wat en eindelijk was het weer afgekoeld, dus ik heb geslapen als een roosje die nacht. Voor mijn tent lag al wel een slaapzak, maar nog zonder man.