Superrally 2017 - Tsjechië

28 mei: Mezni Louka

Dag 3:

Ook alweer vroeg werd ik wakker van het voorbij razende verkeer, het was ook al voorbij 7 uur dus het kon ook wel weer een keer weer. Na een douche tussen alle spinnen achter een ranzig gordijntje was ik er helemaal klaar voor. Ontbijten deden we bij het hotel, lekker alles in buffetvorm, niets mis mee. De meeste magen waren goedgevuld. Vanuit Nederland was inmiddels ook het bericht dat Hans onderweg was naar ons. Ondertussen werd er vers water ingeslagen bij de plaatselijke VVV en tevens vonden we een wandelkaart van het te bewandelen gebied in Bohemisch Zwitserland, het Elbezandsteengebergte. Ons doel was Pravcická brána, een rotsformatie die met zijn hoogte van 16 meter en breedte van 26 meter de grootste natuurlijke zandsteenbrug van Europa is. Nou wist ik wel van te voren dat we daar heen zouden gaan, maar niet dat dat een wandeling van zo'n 10 kilometer was, dus echt goede wandelschoenen had ik niet bij me zo was de keuze tussen slippers of kisten. De kissies wonnen het. Mel zou thuisblijven en met wat gemor her en der vertrokken we richting de serieuze bergen. Dat ging ongeveer goed tot onderaan de eerste serieuze beklimming, we gingen verder met zijn vieren en de rest ging terug. Het was warm, het was mooi, het was veel klimmen en het gevoel hebben dat je hart overuren maakt, het was gezellig en steeds als je dacht bij het hoogste punt te zijn, dan was dat nog lang niet zo. Gelukkig kom je heel ver op eigenwijsheid, teruggaan is geen optie, ook al voel ik de blaren op mijn hakken, maar het is zo gruwelijk onbeschrijflijk mooi hier dat maakt heel veel goed. Ach en wat zouden we anders doen met deze tijd, beetje bier zuipen op een terras, ik kan best een paar uur zonder.

Eindelijk was de eindbestemming in beeld, maar eerst moest je nog wel een stuk echt steil naar boven maar het uitzicht was zo weids, zo onbeschrijfelijk mooi dat ik alle zware stukken, alle straaltjes zweet over mijn rug en alle blaren even vergat en ik voelde mij maar een klein nietig mensje in deze omgeving. Ik geloof dat het welverdiende biertje dat we daar op de berg dronken lekkerder smaakte dan welk biertje ook. Na ook nog een klein hapje eten en nog een biertje gingen Jan, Sjors, Monique en ik weer naar beneden via een andere route. Gelukkig hadden we deze weg niet bij de heenweg want waar de heenweg ruim 7 kilometer was tot dezelfde hoogte, ging de afdaling in 4 kilometer een heel stuk steiler. Uiteindelijk kwamen we uit op de doorgaande weg waar zelfs een bushalte op ons stond te wachten, het zal zo moeten zijn. Volgens de dienstregeling duurt het nog zo'n 3 kwartier voor de bus komt. We installeren ons op de bankjes, Sjors en Jan twijfelen of ze de laatste kilometers gaan lopen, Monique en ik zijn daar duidelijk over, we lopen geen meter meer dan nodig. Ineens lijkt er een bekend geluid aan te komen rijden, die bussen klinken overal hetzelfde, verdomd ja, een bus. Zo'n toeristisch nep oldtimer bus die we ook bij de camping hadden zien rijden kwam tussen de normale dienstregeling door, wat kun je dan blij zijn met het OV ineens. In no time legden we de laatste kilometers af naar “huis”. Daar was inmiddels ook Hans gearriveerd en zaten de meesten op het terras met een tarwesmoothie op ons te wachten, wij sloten ons aan en ik voelde me toch wel apetrots dat ik door was gegaan en niet opgegeven heb met die vreemde voeten.

Die avond aten we bij het hotel aan de overkant, niet omdat het eten hier niet goed zou zijn, integendeel, maar daar ging de alcoholverstrekking langer door, en dat is een goede reden. Het eten is hier heerlijk, maar het goede gezelschap zorgt ook voor de geweldige bijsmaak. Ons gezelschap werd zelfs nog even uitgebreid met een leuk stel uit Duitsland waarvan ik de namen niet onthouden heb. Die avond ging het nog wel even door, ik merkte dat het vroege opstaan en gewandel mij niet in de koude kleren was gaan zitten. Nou waren de kleren helemaal niet koud want we hadden het mooiste weer van de wereld, inclusief muggen dat dan weer wel. Maar voor de nacht echt begon was ik al in dromenland. Morgen naar Praag!